Η αυτογνωσία

H ζωή του ανθρώπου είναι ένας διαρκής αγώνας, με ποικιλώνυμα εμπόδια που προσπαθούν να ανακόψουν την πορεία του προς τον αντικειμενικό του σκοπό.  Για να  μπορεί λοιπόν ο άνθρωπος να τον αντιμετωπίσει πρέπει να είναι εξοπλισμένος με πνευματικά και ηθικά εφόδια. Σπουδαίο ρόλο διαδραματίζει για αυτό το σκοπό το εφόδιο της αυτογνωσίας.

Με τον όρο εννοούμε την γνωριμία του εαυτού μας, τη γνώση του εσωτερικού πνευματικού και ηθικού μας κόσμου, την επίγνωση των προτερημάτων μας και των ελαττωμάτων μας. Γνωρίζει τι ξέρει και τι αγνοεί χαρακτηρίζεται από ταπεινοφροσύνη και αγωνίζεται για τη γνώση χωρίς να πιστεύει ότι θα γίνει παντογνώστης, αποκτά σοφία.

Όταν το άτομο έχει αυτογνωσία δίνει στη ζωή του περιεχόμενο νοηματικό, θέτει σε λειτουργία ολόκληρο τον πνευματικό του κόσμο για την επίλυση των προβλημάτων του και την εκπλήρωση των ιδανικών και των στόχων του. Διερευνά και επαυξάνει τις γνώσεις του, αμφιβάλλει και προβληματίζεται για τις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του, έχει ως γνώμονα τη λογική, καταπολεμά τη μοιρολατρεία, τις προλήψεις και τις πλάνες, γνωρίζει όλο και περισσότερο τον εαυτό του και επιδιώκει έργα ανώτερα των δυνάμεων του συνεχώς και ακατάπαυστα οξύνει το πνεύμα του.

Διαμορφώνει και τελειοποιεί το χαρακτήρα του αποκτά εντιμότητα και υπευθυνότητα, βασικά του χαρακτηριστικά επίσης είναι ο αυτοέλεγχος και η απομάκρυνση του από κάθε εγωιστική διάθεση και αντίληψη, ακούει τη φωνή της ηθικής και οι πράξεις του είναι συνειδητές, συνήθως ασκεί λειτούργημα και όχι επάγγελμα, χαρακτηρίζεται από ανιδιοτέλεια, αξιοπρέπεια, ανθρωπιά και δικαιοσύνη. Αναγνωρίζει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του και σέβεται το αντίστοιχο δικαίωμα του συνανθρώπου του. Υπακούει και πειθαρχεί σε νόμους όχι υπό το φόβο της τιμωρίας αλλά από την ενσυνείδητη πίστη του στο γραπτό δίκαιο που κατοχυρώνει την ελευθερία του και την ανεξαρτησία του.

Πιστεύει στα ψηλά πανανθρώπινα ιδανικά της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ειρήνης, της δικαιοσύνης, του καθήκοντος και της κοινωνικής ευθύνης επιλύει τις διαφορές του με το πνεύμα της πειθώς, του διαλόγου και της ανθρωπιάς.

Δίκαιος δεν είναι εκείνος που δεν αδικεί, αλλά εκείνος που ενώ μπορεί δεν θέλει να αδικήσει.

Μόνο με άτομα που θα έχουν την αρετή της αυτογνωσίας θα μπορέσουν τα κράτη να αποκτήσουν πραγματική εθνική ανεξαρτησία, ευημερία και κοινωνικό πολιτική ελευθερία.

Βάσω Βίτα 

Ένα «κοριτσάκι» περιγράφει τα Χριστούγεννα στη πορεία της ζωής του …

Είναι φορές που τις αναμνήσεις δεν μπορείς να τις καθορίσεις συναισθηματικά, είναι από τις  στιγμές που το συναίσθημα δεν έχει όνομα και χαρακτηρισμό.

Όταν ήμουν μικρή δεν ήξερα τι θα πει Χριστούγεννα, μάθαινα στο σχολείο την έννοια της γιορτής  αλλά … δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ και να κατανοήσω, ακριβώς τι σήμαινε …

Θα πεις τώρα, μα τι λέει ; Η προετοιμασία της γιορτής από τις δασκάλες στο σχολείο δεν μου  έδινε την ευκαιρία να μπω στο θέμα, στο σπίτι το κλίμα δεν ήταν γιορτινό.

Ποτέ μα ποτέ, δεν υπήρχαν προετοιμασίες για γλυκά και φαγητά, δεν έχω να θυμηθώ  ποτέ ένα  γιορτινό τραπέζι , το μόνο που αχνά θυμάμαι είναι ένα σαλόνι κλειστό με πόρτα από εκείνες με τα τζάμια και μέσα σε μια γωνία ένα δεντράκι, εικόνα από μπαλόνια κάθε μεγέθους μέσα, αλλά δεν μπορούσα να χαρώ ούτε την εικόνα, ούτε την αίσθηση της γιορτής που αναμενόταν, το σαλόνι ήταν πάντα κλειστό και η είσοδος σε αυτό απαγορευμένη . Όπως μπορείς να φανταστείς, εσύ που διαβάζεις αυτή τη στιγμή αυτές τις γραμμές ουδέποτε υπήρχαν δώρα κάτω από αυτό το δέντρο. Μια φωτογραφία ασπρόμαυρη κάτω από ένα δεντράκι αγκαλιά με τον μικρό μου και μονάκριβο αδερφό είναι όλες οι θύμησες μαζί. Όταν έκανα το δικό μου σπιτικό η προετοιμασία των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς ήταν για μένα μεγάλη γιορτή, αρκετές μέρες πριν στολίζονταν το δέντρο παρέα όλης της οικογένειας, ήταν προκαθορισμένη η μέρα του στολισμού, τραγούδια που γέμιζαν την ατμόσφαιρα και έκαναν τον τσακωμό των κοριτσιών μου πιο ευχάριστο, για το που θα μπει το κάθε στολίδι, το βαλς του συζύγου μαζί μου, πριν μπει το Αστέρι στη κορυφή του ήταν πάντα δεδομένο.

Η Παραμονή των Χριστουγέννων ήταν όλη μέρα μια γιορτή, το βράδυ, στρωνόταν το γιορτινό τραπέζι με όλων των λογιών τα καλούδια  !

Η μέρα των Χριστουγέννων είχε πάντα την γαλοπούλα της, το απόγευμα αυτής της μέρας το πρόγραμμα είχε σινεμά και η επιλογή της ταινίας σαφώς μες το πνεύμα των ημερών.

Αν και τα παιδικά μου χρόνια είχαν μια μελαγχολία αυτές τις μέρες, δεν την αισθάνθηκα ποτέ πια στο δικό μου σπιτικό.

Η θεωρία παίρνει το χρώμα και την αίσθηση της στιγμής μόνο όταν γίνεται πράξη.

Οι άνθρωποι φτιάχνουν τις στιγμές όπως επιθυμούν και θέλουν, όχι οι καταστάσεις, όλα έχουν μια παράδοση αν δεν την βρεις έτοιμη, δημιούργησε την εσύ, όπως αγαπάς, το μόνο που έχει τη δύναμη να σου προσφέρει είναι ,να σε γεμίσει εικόνες αναμνήσεις και βιώματα που θα σε κάνουν να χαμογελάς.

by Vaso Vasaki 

Φόβος

     Πολλά συναισθήματα διακατέχουν τον άνθρωπο από την ημέρα που γεννιέται μέχρι και τη μέρα που θα φύγει από τη ζωή. Με αυτό που αρχίζει με αυτό τελειώνει κιόλας, φόβος για τη ζωή και φόβος για το θάνατο.
     Καλά προφυλαγμένη και ασφαλή νιώθει κάθε κοινωνία όταν τα άτομα που την αποτελούν φοβούνται, δεν αντιδρούν, δε ζητούν, δε διεκδικούν και πάνω απ' όλα δε φέρνουν αλλαγές με τη γνώμη τους. Πλούσιοι και Τυχεροί αισθάνονται οι Άρχοντες κάθε τόπου, όταν οι μάζες που χειρίζονται έχουν σαν κύριο συναίσθημα τους το φόβο. Κατευθύνονται εκεί που θέλουν και κάνουν ότι θέλουν, οι άνθρωποι αν και ξύπνιοι κοιμούνται ορθοί, θα έλεγα όπως και πολλοί φιλόσοφοι έχουν γράψει.
      Αν ένα κοινωνικό σύνολο είναι ξύπνιο είναι και ζωντανό, πόσοι έχουν έρθει σε αυτή τη ρημάδα τη ζωή και δεν έχουν ξυπνήσει ούτε για πέντε λεπτά ; Πόσοι ;
    

Ήθελα να σου πω πολλά...πάρα πολλά...
Δεν το έκανα όμως..όχι από εγωισμό..ίσως από φόβο...
Μερικές φορές ο χρόνος μοιάζει να είναι πολύ μικρός...
όλα χάνονται πολύ γρήγορα...
οι ευκαιρίες να μιλήσουμε σε ανθρώπους ...
φεύγουν σαν το νερό...
κι αν ακόμη μας δωθεί μια τελευταία ευκαιρία να μιλήσουμε ...
από φόβο δε μιλάμε...ακόμη κι αν μας λένε ΜΙΛΑ...
δε μιλάμε,γιατί ΔΕ ξέρουμε τι είναι σωστό ? και τι είναι λάθος ?
Όμως κάποτε ο χρόνος τελειώνει... μαζί με την ευκαιρία..
΄Ετσι μιά σελίδα στο βιβλίο της ζωής κλείνει, μέσα στη σιωπή..!
Κάτι χάσαμε από αυτό...
... στιγμές που δε ζήσαμε...,
... πράξεις που δεν κάναμε...,
... λέξεις που δεν είπαμε..., έμειναν μόνο
...Οι ευκαιρίες που χάσαμε....!

Ήθελα από σένα μόνο ότι ...
μπορούσες να δώσεις,
ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ...
απρίλιος 2012

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

   Σαν από πουθενά … στάση της αριστεράς που περιμένει να κάνει κάτι όταν θα έχει τελειώσει πια το παιχνίδι της καταστροφής, αν ενθυμούμε σωστά κατά το παρελθόν είχε συμβάλλει με ψήφο εμπιστοσύνης σε μη αποδεκτές για τα πρότυπα της  πολιτικές απόψεις και είχε στηρίξει πολιτικές που δεν την έκφραζαν.

     Τώρα που το παρελθόν ανασύρει τα συσσίτια στα σχολεία μήπως λέω μήπως θα ήταν σωστό και καθωσπρέπει να συσπειρωθεί και να κάνει κάτι για αυτόν τον έρμο τον τόπο, πότε περιμένει να κάνει κάτι που θα διαφέρει  και θα μείνει στην ιστορία ως άξιο λόγου μνήμης και πραγματικής ελπίδας.

     Ο όρος θυσία χρησιμοποιείτε εδώ και 18 μήνες τουλάχιστον, από όλους τους κυβερνώντες συνεχώς, κάθε φράση, κάθε παράγραφος έχει και αυτή τη λέξη, κατ΄ εμέ πρέπει να έχεις εσύ κάνει αρχικά θυσίες για να μπορείς να τη χρησιμοποιείς, διαφορετικά αν την προσθέτεις στο λόγο σου μάλλον βλασφημία  είναι  και όσο ποιό συχνά την εφαρμόζεις τόσο ποιό μεγάλος υβριστής είσαι.

     Προσέξτε να μη σας φτύσει τελικά ο ελληνικός λαός, σοφό θα ήταν να κάνετε πράξεις τα πιστεύω και τα ιδανικά που έχετε, τόσα μα τόσα χρόνια διαλαλείτε  αρχές και αξίες που κατά τη γνώμη μου δεν έχετε εφαρμόσει ποτέ, συμφέροντα και προσωπικές φιλοδοξίες δε χωρούν αυτή τη χρονική περίοδο στις πράξεις και στα έργα σας.

     Καλώς ή κακώς έχετε αφήσει τη μοίρα αυτού του τόπου στα χέρια εκείνων που είναι τυχοδιώκτες. Η χώρα μοιάζει με ένα κομμάτι πίτας που θέλουν όλοι οι πεινασμένοι να καταβροχθίσουν, καλώς και να είναι πεινασμένοι αν όμως είναι βουλιμικοί απλά και ακόρεστοι ;

     Πόσο μα πόσο μπορεί να αλλάξει προσωπικότητα και κατ΄ επέκταση αξίες και πεποιθήσεις ένας άνθρωπος, σίγουρο είναι δε ότι τη δόξα πολλοί εμίσησαν το χρήμα ουδείς. Οι άγνωστοι κατά καιρούς φιλόδοξοι ζουν και βασιλεύουν και την Ελλάδα κυριεύουν.

     Επανερχόμαστε λοιπόν στη βασική προτροπή σκέψης που με έκανε να ξεκινήσω να γράφω αυτό το δοκίμιο, όταν άκουσα για τα συσσίτια οργίστηκα και δεν ήξερα πώς να δράσω και να αντιδράσω, μου ήρθαν στο νου σκέψεις που μόνο στα βιβλία έχω διαβάσει και μονολογώντας είπα δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει κανείς που πραγματικά ενδιαφέρεται για αυτόν τον τόπο, αρχικά σκέφτηκα την αριστερά έπειτα σκέφτηκα την κυβέρνηση που κάτι από αυταρμά χωρίς πολιτικές και σαφείς αξίες μοιάζει, κάποια στιγμή το μυαλό έπαιξε το παιχνίδι  του βασιλιά και του δικτάτορα τελικά το αποτέλεσμα ήταν μηδενικό.

   

      Ένοιωσα ένα κενό να με πλημμυρίζει και τα πόδια μου να μουδιάζουν δε το

μούδιασμα έφτασε έως το κεφάλι, ανακάλυψα ότι δεν υπάρχει λύση ούτε για

πλάκα, κανείς δε θέλει στην πραγματικότητα να κάνει κάτι, κανείς δε θέλει να

κλείσει το κουτί της Πανδώρας, δε θέλει να μοιραστεί την ευθύνη πράξεων και αποφάσεων που φαινομενικά δεν ενέκρινε, δηλώνουν όλοι συνυπεύθυνοι και ανεύθυνοι ταυτόχρονα, τελικά το αποτέλεσμα χτυπά πάλι τη βάση του, το λαό που αμαθής και αμόρφωτος καθώς είναι, ψηφίζει και έχει την ευθύνη των πράξεων για ότι θα συμβεί στο μέλλον του.

     Αυτό το παιχνίδι που ανά τους καιρούς  βιώνουν διάφορες κοινωνικές ομάδες και λαοί  «από τους λίγους» που μπορούν να κατευθύνουν τη μάζα και τον όχλο καταντά πια γελοιότητα και βλακεία.

      Δε το πρωτοπόρο υπουργείο Παιδείας λόγω των εξελίξεων, με βάση το άρθρο που διάβασα την Κυριακή το πρωί, που να μην έσωνε να το διαβάσω σκέφτηκε από το νέο σχολικό έτος να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο κουπονιών για τους μαθητές που δεν έχουν οι γονείς τους  χρήματα και να αρχίσει να μοιράζει γάλα και τυρί, δε ο Μητσοτάκης και ο Κακλαμάνης ενθυμούνται τις εποχές εκείνες που το κράτος το ματαέκαμε αυτό στο παρελθόν για το καλό των μαθητών … αναπολούν και δε βγαίνει κάποιος να τους κατεβάσει κανένα καντήλι να ξυπνήσουν (δε θα τους κάνει και κάποια ζημιά όμως διότι αυτοί και οι υπόλοιποι δεν έχουν το θεό τους).

Τελικά η δημοκρατία από την αρχαία Ελλάδα μέχρι σήμερα ελάχιστες φορές έχει εφαρμοστεί  και όχι ως μέσο και θεσμός που θα εξυπηρετήσει το λαό αλλά ως ρητορική μορφή.

Ανάγεται ο λόγος σε αυτήν μόνο και μόνο για να ακουστεί και να δικαιολογηθεί οτιδήποτε μπορεί να καλυφθεί στο όνομα της. 

Μια λέξη είναι μόνο τελικά.-

                                                         

By tosodoula.-

... ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΑΚΟΜΑ... ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ !!!!

   Θα ήθελα να ζω ήσυχα, αλλά θα ήμουν νεκρή ... ζω ανήσυχα αλλά μόνο στη σκέψη ...
      Θα ήθελα να έχω στόχους ... μα τελικά ... δεν έθεσα ποτέ ...
      Θα ήθελα να έχω τη ζωή του διπλανού μου ... αλλά δε μπορώ...
Τελικά δε θέλω ή δε μπορώ ...;
   Μπορεί νομίζεις κάποιος να μηδενίσει και να αρχίσει από την αρχή;
...μόνο αν φτάσει στον πάτο αυτό τελικά είναι οίκειο πια για μένα ... για σένα;
   Και πες ότι σου δίνεται η ευκαιρία της νέας διαδρομής,
αλλά δε θα έχεις την εμπειρία ... το δέχεσαι;
   - Το δέχομαι ... μέγα λάθος, τα ίδια και χειρότερα θα πράξεις και θα βιώσεις διπλά
την ίδια ζωή, η ενέργεια δεν μπορεί να αλλάξει αν δεν αλλάξεις εσύ οπτική γωνία.
    Άρα διπλός ο διχασμός και άχρηστη η ευκαιρία... μεγάλο πλήγμα δε νομίζεις;
Ζεις για σένα ή ζεις για να ζήσεις μέσα από τους άλλους
...και αν ζεις πράγματι για σένα...
ότι κάνεις ότι αισθανθείς και ότι βιώσεις, θα περάσει στην αιωνιότητα μαζί σου... σωστά;
Μήπως σα συνήγορος του διαβόλου λέω εγώ... δεν έχεις τίποτα να παραδώσεις εκεί!
Πάραυτα, θα πρότεινα να το ξαναδείς το ζήτημα και να μη μονολογείς
και αφορίζεις ότι σου συμβαίνει, ίσως ... ίσως ... λέγω εσύ τα προκαλείς.
Δε νομίζεις ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να πάρεις αποφάσεις
και να κάνεις τα πρώτα σου δειλά βήματα;
Δίνοντας χρόνο, χώρο και αγάπη σ΄αυτά, θα ωριμάσουν και θα γίνουν βάδισμα...
σε δρόμους και μονοπάτια που θα ζεις πιθανά και εσύ... όχι μόνο οι άλλοι.
Τα δώρα που θα δεχθείς ευτυχώς θα είναι αληθινά.-
by tosodoula !

ΜΟΝΟΠΟΛΗ Η ΖΩΗ ΜΑΣ …

 … ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ

ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΤΕ ΠΑΙΞΕΙ ΠΟΤΕ !!!

    Παρατηρώντας ένα πατέρα να παίζει Mονόπολη με την κόρη του

πάνω στο κόκκινο χαλί, αρχίζω να ακούω τους διαλόγους τους και

μου έρχονται στη μνήμη συγκεχυμένες εικόνες από το παρελθόν .

     Παρέες  παιδιών που παίζουν για τη χαρά του παιχνιδιού .

     ….Όλοι κοιτούσαν τον τραπεζίτη και άρχιζαν κατά διαστήματα

να λένε ”έλα μοίρασε σωστά … μη δίνεις περισσότερα στον αδερφό

σου” και το θεϊκό -πήρες … πήρες … -τι? τι ? έλεγε εκείνος.

Η προσπάθεια από την αρχή έβενε άκαρπη, να μπει στη θέση του

Τραπεζίτη ο πιο τίμιος. Στην πορεία δε όλο και κάποιος διψούσε…

και έπρεπε να φύγει λίγο από το παιχνίδι … όλοι σε ετοιμότητα χωρίς

να έχει συζητηθεί και προσχεδιαστεί τίποτα, ο τραπεζίτης πάντα

έτοιμος να δώσει σε όσους έμεναν στη θέση τους το ίδιο χαρτονόμισμα

και να πάρει και εκείνος ένα γερό pour boire !

Ματιές στο χώρο και σφυρίγματα όταν επιστρέφει ο τυχερός που διψούσε όλοι άνετοι σαν να μη τρέχει τίποτα!

Λίγο πριν καθίσει στη θέση του ρωτούσε “δεν πιστεύω

να πήρατε τίποτα όσο έλειπα ?”

-Τσου τσου τσου όλοι μαζί με μια φωνή, εμείς ?

-Τι λες τώρα κάτσε να συνεχίσουμε !!!

     Πάντα πρώτος από το παιχνίδι αποχωρούσε ο πιο δίκαιος, ήταν αυτός

που δεν άντεχε … και έμεναν πίσω τα λαμόγια να μοιράσουν τα λεφτά και

τα ακίνητα που είχε αποκτήσει !

     Εν κατακλείδι δε θυμάμαι να τελείωσε ποτέ το παιχνίδι, οι παίχτες

δεν κατάφεραν ποτέ να μετρήσουν την περιουσία τους.

Υ.Γ.     Μπορείτε άνετα να χρησιμοποιήσετε τους παρακάτω

           Σχολιασμούς στην περίπτωση που θέλετε να παίξετε!  

1)      Κλέβεις  … κλέβεις !!

2)     Μου έχει μείνει τίποτα ??

3)      Λίγο να πάρω τα μάτια μου από σένα, αμέσως να με κλέψεις !!

4)      Δεν ήταν έτσι … ψέματα  ψέματα !!

5)      Καταντάει γελοίο πια και … αποχωρείς (ο έντιμος !)

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΑΦΘΟΝΑ ΚΕΡΔΗ !!!

                                                                    By tosodoula!  

Φχαριστώ το Θεό που μ' έκανε άνθρωπο και μάλιστα γυναίκα. Στην επόμενη ζωή
( αν υπάρχει μετεμψύχωση ) τον παρακαλώ να μη με κάνει τίποτα μου φτάνουν αυτά που έζησα σ' αυτή τη ζωή, είναι αρκετά και τα έζησα όλα, θα πορευτώ με αυτά στην αιωνιότητα !

 Hamlet  Lima Quintana


     Όλα εξαρτώνται από το φως,
από τον τρόπο που φωτίζονται τα πράγματα.....
     Όλα εξαρτώνται από το σχήμα, τα περιγράμματα,
τις παρεμβολές και τις αμφιβολίες.
     Όλα εξαρτώνται ακόμη
...από το χρόνο που μας σημαδεύει
κι απ΄τα κενά που αφήνουν οι ειδήσεις.
     Το αληθινό πρόβλημα είναι να διαλέξεις
θα κυνηγάς τις σκιές
ή θα δεχτείς να είσαι ο κυνηγημένος.                                              
     Ένα περίεργο "to be or not to be"
σ'αυτό το μάλλον ναι
σ'αυτό το μάλλον όχι.
     Να βγεις από τις σκιές
ή να κάνεις τις σκιές καθεστώς.
   ..Και στην τελευταία φάση της αβύσσου,
αφού ελευθερώσεις τους άλλους,
όλους εκείνους που είναι οι άλλοι,
να θυμάσαι, χωρίς πίεση,
πως ένας είναι ο φυλακισμένος.
      Κι από κει και πέρα ...
να απελευθερωθείς.

Κάθε φορά που δέχεσαι κάτι........

-Κάθε φορά που δέχεσαι κάτι, μπορεί στη διάθεση σου ή στη διάθεση του άλλου αυτό
να μετατραπεί σε χρέος...... Σε αυτήν την περίπτωστη, καλύτερα να μη δέχεσαι τίποτα.
-Άν όμως, νιώθεις ικανός να δίνεις χωρίς να περιμένεις πληρωμή και να παίρνεις δίχως
να νιώθεις υποχρέωση, τότε μπορείς να δίνεις ή όχι, να παίρνεις ή όχι, αλλά ποτέ δε θα
μείνεις χρεωμένος.....
- Και το πιο σημαντικό : ποτέ κανένας δε θα σου αφήσει αξεπλήρωτο χρέος γιατί κανένας
ποτέ δε θα σου χρωστάει τίποτα .....!!!!!

  ...........................................( by Jorge Bucay !) Βιβλίο " να σου πω μιά ιστορία "

Είναι εδώ κανείς ? ! " σβήσε μου τα φώτα " ? !

- Μπαίνουν στη φυλακή οι ανήλικοι ....? Μα αφού είναι παιδιά ..!!!
- Ναι, γλυκιά μου δικάζονται και οι ανήλικοι .. !!
   Στην ουσία άλλοι πρέπει να δικάζονται γι' αυτούς, αλλά που φιλότιμο ....
Ασυνήδειτοι και άμυαλοι μαζεμένοι όλοι σ' ετούτον εδώ τον πλανήτη !
Σπέρνουν και θερίζουν το μέλλον .... διαθέσιμος κανείς !
Είναι εδώ κανείς ? ! όλα εύκολα και απλά αν το καλοσκεφτείς, αλλά ποιός σκέφτεται
τη  σήμερον ημέρα ....
γιατί πρέπει να αισθανόμαστε κενοί μετεωροί !
Είναι εδώ κανείς ? !
Φιλότιμες προσπάθειες για να μη βγει το πρόβατο από το μαντρί !
" Όποιος σε κάνει και κλαις θέλει το καλό σου και όποιος σε κάνει
και γελάς θέλει το κακό σου .... "!
Διαπαιδαγώγηση σου λέει ο άλλος !
Και όταν ξυπνήσεις από το λήθαργο ? τι κάνεις τότε ?
Είναι εδώ κανείς ? !
Και αισθάνεσαι τελικά ότι τα Πετρινά Χρόνια δεν τελείωσαν .......
Και δεν είσαι εδώ εσύ πια !

.....Λυπάμαι ειλικρινά !

 Κάτι στην ατμόσφαιρα που θυμίζει ξεχασμένη άνοιξη.....
κάτι που η κατάσταση έχει μια μυρωδιά σκουριάς .....
κάτι που οι άνθρωποι τριγύρω έχουν στα πρόσωπα τους χαραγμένο ένα χαμόγελο από παλιά ..... λυπάμαι ειλικρινά .....

http://www.youtube.com/watch?v=N2V8dN_iRAY

....δε σε χωράει ο τόπος !

σαν κάτι από σύννεφο και μέσα στην πραγματικότητα είπα και
εγώ να φτιάξω ένα ιστολόγιο ... και νάτο !
και τώρα τι γράφουνε και ποιός θα μας διαβάσει ... τέλος πάντων αυτά
με το καιρό θα φανούν και λοιπόν τοσοδούλα τώρα και για πάντα
αρχίζουμε !