Σαν από πουθενά … στάση της αριστεράς που περιμένει να κάνει κάτι όταν θα έχει τελειώσει πια το παιχνίδι της καταστροφής, αν ενθυμούμε σωστά κατά το παρελθόν είχε συμβάλλει με ψήφο εμπιστοσύνης σε μη αποδεκτές για τα πρότυπα της πολιτικές απόψεις και είχε στηρίξει πολιτικές που δεν την έκφραζαν.
Τώρα που το παρελθόν ανασύρει τα συσσίτια στα σχολεία μήπως λέω μήπως θα ήταν σωστό και καθωσπρέπει να συσπειρωθεί και να κάνει κάτι για αυτόν τον έρμο τον τόπο, πότε περιμένει να κάνει κάτι που θα διαφέρει και θα μείνει στην ιστορία ως άξιο λόγου μνήμης και πραγματικής ελπίδας.
Ο όρος θυσία χρησιμοποιείτε εδώ και 18 μήνες τουλάχιστον, από όλους τους κυβερνώντες συνεχώς, κάθε φράση, κάθε παράγραφος έχει και αυτή τη λέξη, κατ΄ εμέ πρέπει να έχεις εσύ κάνει αρχικά θυσίες για να μπορείς να τη χρησιμοποιείς, διαφορετικά αν την προσθέτεις στο λόγο σου μάλλον βλασφημία είναι και όσο ποιό συχνά την εφαρμόζεις τόσο ποιό μεγάλος υβριστής είσαι.
Προσέξτε να μη σας φτύσει τελικά ο ελληνικός λαός, σοφό θα ήταν να κάνετε πράξεις τα πιστεύω και τα ιδανικά που έχετε, τόσα μα τόσα χρόνια διαλαλείτε αρχές και αξίες που κατά τη γνώμη μου δεν έχετε εφαρμόσει ποτέ, συμφέροντα και προσωπικές φιλοδοξίες δε χωρούν αυτή τη χρονική περίοδο στις πράξεις και στα έργα σας.
Καλώς ή κακώς έχετε αφήσει τη μοίρα αυτού του τόπου στα χέρια εκείνων που είναι τυχοδιώκτες. Η χώρα μοιάζει με ένα κομμάτι πίτας που θέλουν όλοι οι πεινασμένοι να καταβροχθίσουν, καλώς και να είναι πεινασμένοι αν όμως είναι βουλιμικοί απλά και ακόρεστοι ;
Πόσο μα πόσο μπορεί να αλλάξει προσωπικότητα και κατ΄ επέκταση αξίες και πεποιθήσεις ένας άνθρωπος, σίγουρο είναι δε ότι τη δόξα πολλοί εμίσησαν το χρήμα ουδείς. Οι άγνωστοι κατά καιρούς φιλόδοξοι ζουν και βασιλεύουν και την Ελλάδα κυριεύουν.
Επανερχόμαστε λοιπόν στη βασική προτροπή σκέψης που με έκανε να ξεκινήσω να γράφω αυτό το δοκίμιο, όταν άκουσα για τα συσσίτια οργίστηκα και δεν ήξερα πώς να δράσω και να αντιδράσω, μου ήρθαν στο νου σκέψεις που μόνο στα βιβλία έχω διαβάσει και μονολογώντας είπα δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει κανείς που πραγματικά ενδιαφέρεται για αυτόν τον τόπο, αρχικά σκέφτηκα την αριστερά έπειτα σκέφτηκα την κυβέρνηση που κάτι από αυταρμά χωρίς πολιτικές και σαφείς αξίες μοιάζει, κάποια στιγμή το μυαλό έπαιξε το παιχνίδι του βασιλιά και του δικτάτορα τελικά το αποτέλεσμα ήταν μηδενικό.
Ένοιωσα ένα κενό να με πλημμυρίζει και τα πόδια μου να μουδιάζουν δε το
μούδιασμα έφτασε έως το κεφάλι, ανακάλυψα ότι δεν υπάρχει λύση ούτε για
πλάκα, κανείς δε θέλει στην πραγματικότητα να κάνει κάτι, κανείς δε θέλει να
κλείσει το κουτί της Πανδώρας, δε θέλει να μοιραστεί την ευθύνη πράξεων και αποφάσεων που φαινομενικά δεν ενέκρινε, δηλώνουν όλοι συνυπεύθυνοι και ανεύθυνοι ταυτόχρονα, τελικά το αποτέλεσμα χτυπά πάλι τη βάση του, το λαό που αμαθής και αμόρφωτος καθώς είναι, ψηφίζει και έχει την ευθύνη των πράξεων για ότι θα συμβεί στο μέλλον του.
Αυτό το παιχνίδι που ανά τους καιρούς βιώνουν διάφορες κοινωνικές ομάδες και λαοί «από τους λίγους» που μπορούν να κατευθύνουν τη μάζα και τον όχλο καταντά πια γελοιότητα και βλακεία.
Δε το πρωτοπόρο υπουργείο Παιδείας λόγω των εξελίξεων, με βάση το άρθρο που διάβασα την Κυριακή το πρωί, που να μην έσωνε να το διαβάσω σκέφτηκε από το νέο σχολικό έτος να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο κουπονιών για τους μαθητές που δεν έχουν οι γονείς τους χρήματα και να αρχίσει να μοιράζει γάλα και τυρί, δε ο Μητσοτάκης και ο Κακλαμάνης ενθυμούνται τις εποχές εκείνες που το κράτος το ματαέκαμε αυτό στο παρελθόν για το καλό των μαθητών … αναπολούν και δε βγαίνει κάποιος να τους κατεβάσει κανένα καντήλι να ξυπνήσουν (δε θα τους κάνει και κάποια ζημιά όμως διότι αυτοί και οι υπόλοιποι δεν έχουν το θεό τους).
Τελικά η δημοκρατία από την αρχαία Ελλάδα μέχρι σήμερα ελάχιστες φορές έχει εφαρμοστεί και όχι ως μέσο και θεσμός που θα εξυπηρετήσει το λαό αλλά ως ρητορική μορφή.
Ανάγεται ο λόγος σε αυτήν μόνο και μόνο για να ακουστεί και να δικαιολογηθεί οτιδήποτε μπορεί να καλυφθεί στο όνομα της.
Μια λέξη είναι μόνο τελικά.-
By tosodoula.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου